Hei ;)

Z rana usłyszałam śpiew skowronka.  Oparłam  się o futrynę drzwi balkonowych ,które otworzyłam by wypuścić psiaka :) zamknęłam oczy...wsłuchując się w tą pieśń. .... Przed oczami pojawił się obraz polskich pól złociejących w słońcu dojrzałym zbożem.  Polna droga mocno wydeptana...z puklem  zielonej trawy to tu , to tam. Poczułam  na policzkach ciepło promieni słonecznych ...zapach ziemi i ciszę. ... 

Na myśl przychodzi mi wiersz ,,Moja piosenka "  Cypriana Kamila Norwida.

Na chwilę przeniosłam się do Polski...stojąc na tej polnej drodze, zostawiając swój ślad .

Tęskno mi Panie

W naszej palmie nie może zabraknąć kłosa zbożowego. 

Pszenica i żyto. 

Potrzebujemy :

-Żółtą krepinę 

-Nożyczki 

-Obcążki 

-Klej do papieru lub na gorąco 

-Drucik grupszy 

Powycinaj cienkie paski i rozciągnij maksymalnie. 

Z małych kawałków krepiny ,zgniatając utwórz małą kulkę. 

Zwiń paskiem tak, aby trzymało się stabilnie. 

Dłuższą cześć skręć by powstał włos kłosa. 

Obwiń proszę drucik krepiną. 

Zacznij przyklejać ziarna. 

I mamy piękny kłos. 

Aby zrobić kłos pszenicy odetnij włos blisko ziarna.

Przyklej tak by końcówka włosa była u dołu. 

I mamy kolejny ;)

Metoda ta nie jest łatwa.  Efekt za to super. 

Łany zbóż ... jedno ziarenko obumiera rodząc kłos , który aż ugina się pod ciężarem ziaren.

Zmielone ziarna dają nam wiele możliwości . Najpiękniejszym jest chleb. Ten żywy i ten prawdziwy ;)

Świetna robota ;)

Masz pytanie chętnie odpowiem ;)